آخرین بازبینی‌هایی که روی سوپرکار نیسان صورت گرفته هنوز هم چشمگیر است اما این خودرو بیش از گذشته رقبای قدر قدرتی را پیش روی خود می‌بیند.

GT-R، سه حرفی که مترادف است با دو چیز: پرفورمنس مسحورکننده و استفاده‌ی روزمره؛ و با هر نسخه‌ی جدیدی که معرفی می‌شود دو چیز دیگر نیز وجود دارد که شما می‌توانید تضمین کنید: پرفورمنس بالاتر و برچسب قیمت بزرگ‌تر. خب، با این تفاسیر ما به قدرتمندترین و گران‌ترین نیسان GT-R عرضه شده خوشامد می‌گوییم.

ممکن است که این خودرو به‌طور گسترده شبیه مدل قبلی به نظر آید اما نیسان ادعا می‌کند که به‌روزرسانی‌های این مدل خیلی قابل توجه هستند. اصلاحات سبکی در جلو و عقب خودرو وجود دارند اما بهبودهای بزرگی در بخش کیفیت و طراحی داخل کابین صورت گرفته به علاوه اینکه سیستم تعلیق به روز شده این گودزیلا نیز باعث شده تا GT-R بیش از همه‌ی زمان‌ها برای رانندگی روزانه مناسب باشد.

اما نیسان یک خودروساز تزلزل‌ناپذیر است که ایجاد تغییرات برای بهبود خودروهایش کاری سخت به نظر می‌آید! هر اصلاح انجام شده نقشی را برای بهتر شدن این خودرو بازی می‌کند. بخش جلویی خودرو ورودی هوای بزرگ‌تری را برای افزایش خنک‌کنندگی خودرو دریافت کرده و جلوپنجره و کاپوت انحنادار GT-R برای افزایش نیروی رو به پایین طراحی شده‌اند، درحالی‌که سپر عقب الهام گرفته شده از نیسمو ضریب درگ را کاهش می‌دهد.

خب اجازه دهیم اعداد صحبت کنند. زیر کاپوت خودرو همان پیشرانه‌ی دست‌ساز ۶ سیلندری ۳٫۸ لیتری با دو توربو نشسته که هم‌اکنون ۵۶۲ اسب بخار قدرت (۲۰ اسب بخار بیش از قبل) و ۶۳۷ نیوتون متر گشتاور تولید می‌کند. این پیشرانه به همان گیربکس ۶ سرعته دوکلاچه متصل شده است، گیربکسی که تعویض‌های سریع و نرمی دارد.

نیسان شتاب صفر تا ۱۰۰ کیلومتر در ساعت رسمی را اعلام نکرده بنابراین علیرغم افزایش قدرت پیشرانه ما تنها می‌توانیم این جمع‌بندی را انجام دهیم که GT-R جدید در واقع سریع‌تر از قبل نیست؛ بنابراین، معنی سخنانمان این است که شتاب خودرو حدود ۲٫۷ ثانیه خواهد بود و حداکثر سرعت خودرو نیز عدد قابل‌توجه ۳۱۵ کیلومتر در ساعت را نشان می‌دهد. همان‌طوری که اعداد نشان می‌دهند، ما با یک هیولا طرفیم.

نه تنها سرعت و قدرت GT-R بی‌رحمانه است بلکه کاملاً بدون دردسر هم هست. سرعت شتاب گیری هرگز بریده نمی‌شود و شما شاهد موج بی‌وقفه‌ای از گشتاور و قدرت هستید. نیسان همچنین مجموعه‌ی جدید از سیم‌های صدایی را در سیستم اگزوز تیتانیومی این خودرو اضافه کرده که صدای پرطنینی را ایجاد می‌کند. البته صدا هنوز هم در تسلط نویزهای القایی و توربوها قرار دارد.

GT-R همیشه مشکل وزن داشته و وزن این نسخه نیز زیر ۱۸۰۰ کیلوگرم است و درحالی‌که قدرت ۵۶۲ اسب بخاری در خط مستقیم مسئله‌ی اضافه‌وزن را محو می‌کند اما چاقی خودرو در پیچ‌ها خود را نشان می‌دهد. نیسان هنوز هم فرز و چابک است اما احساس سبک‌وزنی و ثابت‌قدمی خودرویی همچون آئودی R8 را ندارد. هرچند، وزن اضافه و اعداد عجیب‌وغریب پرفورمنس خودرو باعث نمی‌شوند تا از رانندگی سریع واهمه داشته باشید. گودزیلا به سیستم چهارچرخ محرک مجهز است که کشش خونسردانه ای را ارائه می‌دهد.

در جاده، اکثر اوقات هیجان و درگیری بیشتری نسبت به پورشه ۹۱۱ کررا ۴S وجود داشت. پورشه‌ای که قیمت مشابهی با GT-R دارد اما سطوح مشابهی از پرفورمنس را نشان نمی‌دهد.

علیرغم تغییرات چشمگیری که در خودرو انجام شده اما مسائل اساسی هنوز باقی مانده‌اند. فنرها و دامپرها شاید برای سواری راحت‌تر بهبود یافته باشند اما این خودرو هنوز هم سخت است و آسایشی را که در R8 به دست می‌آورید GT-R برآورده نمی‌کند. رفاه و آسایش کابین نیز کاملاً خوب نیست و صدای سیستم اگزوز در سرعت‌های بزرگراهی و گیربکس سنگین در شهر باعث مختل شدن راحتی می‌شوند.

اما در کنار مسائل ذکر شده، بهبودهایی هم وجود دارد از جمله نمای داخلی ارتقا یافته و با کیفیت. داشبورد و کنسول مرکزی با اکثر عملکردهای خودرو گره‌خورده و این اعمال از طریق صفحه‌نمایش لمسی ۸ اینچی جدید کنترل می‌شوند. کیفیت کابین نیز ارتقا یافته که بخش اعظم آن به خاطر استفاده از چرم نرم ناپا است. هنوز ناامیدی‌ها باقی مانده‌اند و سیستم اطلاعات سرگرمی خودرو کاملاً پاسخگو نیست و از گرافیکی استفاده می‌کند که به نظر می‌رسد به بازی‌های سگای دهه‌ی ۹۰ تعلق دارد!

اما اکثر این نقاط ضعف با دیدن فضای بار ۳۱۵ لیتری فراموش می‌شوند و می‌توانید دو کودک را در بخش عقبی بنشانید. این چیزی است که رقبا از ارائه‌ی آن ناتوان‌اند.

شما نمی‌توانید درباره‌ی همه‌ی معایب GT-R کمکی بکنید اما می‌توانید آن را تحسین کنید. اگر پرفورمنس فوق‌العاده و سرعت خالص چیزی است که دنبالش می‌گردید بنابراین نمی‌توانید بهتر از این را بیابید. هرچند که محدوده‌ی سوپرکارهایی که استفاده‌ی روزانه دارند بیش از گذشته گسترده شده است. مک لارن ۵۷۰GT، آئودی R8 و پورشه ۹۱۱ توربو ثابت کرده‌اند که برای ایجاد راحتی و کیفیت بیشتر نیازی به قربانی کردن سرعت و هندلینگ نیست؛ اما دوباره می‌گوییم با قیمتی که گودزیلا پیشنهاد می‌دهد، وسوسه می‌شوید تا آن را به دست بیاورید.

مشخصات نیسان GT-R 2016

قیمت: ۱۱۴۲۰۰ دلار
پیشرانه: ۶ سیلندر ۳٫۸ لیتری توئین توربو
قدرت و گشتاور: ۵۶۲ اسب بخار/۶۳۷ نیوتون متر
گیربکس: ۶ سرعته اتوماتیک، چهارچرخ محرک
شتاب صفر تا ۱۰۰ کیلومتر در ساعت: ۲٫۷ ثانیه (تخمینی)
حداکثر سرعت: ۳۱۵ کیلومتر در ساعت

منبع: autoexpress

نیسان یک خودروساز چندملیتی است که مرکز فرماندهی‌اش در نیشیکو یوکوهاما قرار دارد. از سال ۱۹۹۹ نیسان بخشی از اتحاد رنو-نیسان شد، شراکتی بین این خودروساز ژاپنی با خودروساز فرانسوی.
کارلوس گوسن مدیرعاملی هر دو شرکت را بر عهده دارد و توانسته که این دو خودروساز را به سود خوبی برساند. نیسان خودروهای خود را تحت برندهای اینفینیتی، داتسون و خود نیسان به فروش می‌رساند. بازوی تیونینگ این شرکت هم نیسمو NISMO نام دارد. نیسان پس از تویوتا، جنرال موتورز، فولکس‌واگن، گروه هیوندای و فورد ششمین خودروساز بزرگ دنیا است. البته با احتساب شراکت با رنو مقام این خودروساز به چهارم می‌رسد. در کشورهای چین، روسیه و مکزیک، نیسان حرف اول و آخر را در بین شرکت‌های ژاپنی می‌زند. با این مقدمه‌ی نسبتاً کوتاه به سراغ بررسی تاریخچه‌ی یکی از قدیمی‌ترین و محبوب‌ترین خودروهای این شرکت می‌رویم. بله این بار می‌خواهیم تاریخچه‌ی پاترول را مرور کنیم.

در زمان معرفی در کشورمان پاترول با استقبال خوبی مواجه شد و یکی از شاسی بلندهای واقعی بازار بود که می‌توانست توانایی‌های خود را به رخ همگان بکشاند. باگذشت زمان و افزایش بهای سوخت، به دلیل مصرف سوخت زیاد از محبوبیت این خودرو کاسته شد اما بار دیگر در این روزها می‌بینیم که با افزایش تب آفرود میان جوانان بازهم پاترول به جمع علاقه‌مندان بازگشته است.

در مطلب پیش رو به معرفی نسل‌های مختلف نیسان پاترول می‌پردازیم. امیدواریم که موردتوجه شما عزیزان قرار گیرد.
نیسان پاترول دسته‌ای از خودروهای چهارچرخ متحرک است که از سال ۱۹۵۱ توسط نیسان تولید می‌شود. نیسان پاترول عموماً به‌عنوان یک خودروی سفت و خشن و کاربردی در کشورهایی مثل استرالیا، نیوزلند، ژاپن و مناطقی مثل خاورمیانه، آمریکای لاتین، آفریقا، اروپا و کارائیب شناخته می‌شود. پاترول مستقیماً با تویوتا لندکروز رقابت می‌کند. در ایالات‌متحده و کانادا، این خودرو حضور ندارد و به‌جای آن در سگمنت شاسی بلندهای لوکس برند اینفینیتی خودنمایی می‌کند.
پاترول در دو نسخه‌ی سه درب بافاصله‌ی بین محورهای کوتاه (SWB) و پنج‌درب بافاصله‌ی بین محورهای زیاد (LWB) در دسترس بوده است. نسخه‌ی LWB علاوه بر نسخه‌ی واگن، در گونه‌های utility و Cab نیز قابل سفارش بوده است. بین سال‌های ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۴، فورد استرالیا پاترول را با نام فورد ماوریک Maverick عرضه نمود. ماوریک و پاترول هر دو در یک‌زمان عرضه می‌شدند. همچنین در برخی کشورهای اروپایی، پاترول به مدت کوتاهی با نام ابرو پاترول Ebro Patrol عرضه شد. تا سال ۱۹۸۰ در ژاپن پاترول را به اسم نیسان سافاری می‌شناختند. پاترول در استرالیا، آمریکای جنوبی و مرکزی، آفریقای جنوبی، بخش‌هایی از جنوب آسیا و غرب اروپا و همچنین ایران و خاورمیانه در دسترس است. همان‌طور که گفته شد پاترول در آمریکای شمالی عرضه نشده و به‌جای آن نیسان آرمادا Armada بخش شاسی بلندهای فول سایز را پر می‌کند. در سال ۲۰۱۰، این خودرو با نام اینفینیتی QX56 در آمریکا عرضه شد که از پلت فرم مشترک با نیسان آرمادای تولیدشده بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۰ سود می‌برد.
از پلت فرم Y61 هنوز هم به‌عنوان خودروی نظامی در کشورهای آسیایی و خاورمیانه استفاده می‌شود و نسخه‌های مختلف پاترول به‌طور گسترده توسط آژانس‌های سازمان ملل مورداستفاده قرار می‌گیرند. مدل‌های Y61 در کنار مدل Y62 کنونی تولید می‌شوند. نسل‌های چهارم و پنجم پاترول وسیله‌های اصلی حمل‌ونقل ارتش ایرلند هستند.

نسل اول (سری ۴W60- 1951 تا ۱۹۶۰)

در سپتامبر سال ۱۹۵۱ ۴w60 معرفی شد و مختص نمایندگی‌های ژاپن بود.(نمایندگی‌های نیسان ژاپن Nissan Store خوانده می‌شدند. بعدها در سال ۱۹۶۶ نام این نمایندگی‌ها به Nissan Bluebird Store تغییر یافت.)

استایل کلی این خودرو شبیه جیپ ویلیز بود.۴w60 از پیشرانه‌ی NAK نیسان با ۷۵ اسب بخار قدرت استفاده می‌کرد. آن پیشرانه از اتوبوس ۲۹۰ نیسان گرفته‌شده بود. این خودرو از سیستم چهارچرخ متحرک پاره‌وقت و گیربکس چهار سرعته دستی استفاده می‌کرد. جلوپنجره نشان استیل نیسان را نشان می‌دهد. مدل ۴w70 واگن هم در دسترس بود. در اوت سال ۱۹۵۵ ۴w61 جایگزین ۴w60 شد.
تفاوت‌های ۴w61 با ۴w60 به مواردی همچون جلوپنجره (با همان میله‌های کرومی)، شیشه‌ی جلوی یک‌تکه، نوارهای کرومی در کاپوت و صندلی‌های نابرابر (طرف سرنشین عریض‌تر از راننده بود) خلاصه می‌شد. اما تغییر بزرگ دیگر پیشرانه بود.۴w61 از پیشرانه‌ی NB جدید نیسان با ۳٫۷ لیتر حجم تغذیه می‌کرد. قدرت تولیدی ۹۲ اسب بخار بود و بعدها با آمدن پیشرانه‌ی ۴ لیتری NC نیسان قدرت پیشرانه به ۱۰۵ اسب بخار افزایش یافت. نشان جلوپنجره کرومی و قرمزرنگ بود و “NISSAN” را نشان می‌داد. در اکتبر سال ۱۹۵۸ نیز به تولید این مدل خاتمه داده شد و ۴w65 پا به میدان نهاد.
۴w65 هم شبیه مدل ۴w61 بود اما مواردی همچون جلوپنجره و گلگیرهای جلو و کاپوت بازطراحی شده بودند. نشان نیسان بر روی جلوپنجره بود و نوشته‌ی پاترول نیز به کناره‌های کاپوت اضافه شده بود. یک واگن ۸ سرنشینه هم با نام WG4W65 در دسترس بود. مدل ۴w66 که عمر کوتاهی داشت در دسامبر ۱۹۵۹ معرفی شد. تنها تغییر این بود که منبع قدرت این خودرو پیشرانه‌ی ۴ لیتری P نیسان با ۱۲۵ اسب بخار قدرت بود. تولید این مدل در ژوئن سال ۱۹۶۰ متوقف شد.

سری ۴w70
این مدل در سال ۱۹۵۰ و بر پایه‌ی دوج M37 معرفی شد.۴w70 از شاسی M37 استفاده می‌کرد اما پیشرانه و سیستم انتقال قدرت متعلق به مدل ۴w60 بود. جلوپنجره باریک‌تر شده بود و گلگیرهای جلو هم تغییر کرده بودند. مدل ۴w72 در سال ۱۹۵۵ و با تغییراتی در کاپوت، جلوپنجره و چراغ‌های جلو معرفی شد. به لطف استفاده از پیشرانه‌ی NC نیسان قدرت به ۱۰۵ اسب بخار افزایش‌یافته بود. مدل ۴w73 هم با اصلاحات دوباره در کاپوت، گلگیرها و جلوپنجره به بازار آمد. این مدل از پیشرانه‌ی P نیسان بهره می‌برد و قدرت آن به ۱۴۵ اسب بخار افزایش‌یافته بود.۴w73 در سال ۱۹۵۹ معرفی شد.

نسل دوم (سری ۶۰- ۱۹۵۹ تا ۱۹۸۰)

نیسان پاترول ۶۰ و G60 با سقف نرم خود در سال ۱۹۶۰ در استرالیا فروخته شدند. مدل‌های فرمان چپ L60/GL60 در خارج از استرالیا فروخته می‌شدند. نیسان استرالیا ادعا می‌کند که سری ۶۰ پاترول اولین خودرویی بوده که طول کویر سیمپسون را طی کرده است.

خریداران آمریکایی تنها در خلال سال‌های ۱۹۶۲ تا ۱۹۶۹ توانستند به پاترول دست یابند. در آن سال‌ها پاترول‌ها از طریق نمایندگی‌های داتسون فروخته می‌شدند و تنها زمانی بود که پاترول خود را در ایالات‌متحده می‌دید. نسخه‌ی H60 بافاصله‌ی زیادتر بین محورها هم در دسترس بود. نیسان پاترول سری ۶۰ ۴WD در نسخه‌هایی بافاصله‌ی بین محورهای کوتاه، متوسط و بلند ساخته شد. این خودرو دارای گیربکس دستی ۳ سرعته و بعدها ۴ سرعته بود. پیشرانه از سری P بود و با ۶ سیلندر ۳۹۵۶ سی‌سی حجم داشت. با داشتن دو درب در جلو و یک درب در عقب و چهار صندلی (راننده و سرنشین در جلو، دو صندلی نیمکت مانند در عقب)، نسخه‌ی H60 بافاصله‌ی طولانی بین محورها می‌توانست ۸ سرنشین را حمل کند.
در سال ۱۹۶۳، مدل‌های KG60 (و KGL60) با سقف سخت معرفی شدند. استایل خودروها شبیه تویوتا لند کروز شده بودند.

جونگا Jonga
در سال ۱۹۶۰ ارتش هند علاقه‌ی خود به دو خودروی نیسان را ابراز کرد: یکی نیسان پاترول P60 و دیگری ۴w73. اولین خودروهای تولیدی در سال ۱۹۶۹ و در کارخانه‌ی جبل پور Jabalpur تکمیل شدند. خودرو جونگا نام گرفت که مخفف Jabalpur Ordinance aNd Guncarriage Assembly بود. این خودرو در کنار ۴w73 و در همان کارخانه ساخته می‌شد. کارخانه‌ی جبل پور در سال ۱۹۶۵ سه نوع خودروی غیرجنگی برای ارتش هند تولید می‌کرد: کامیون ۳ تنی مان آلمان،۴w73 و نیسان پاترول.
جالب‌توجه اینکه هر دو خودروی نیسان از یک پیشرانه و قطعات مشابه فراوان بهره می‌بردند.
در سال ۱۹۹۶ جونگا در تعداد کم به مشتریان عادی و با پیشرانه‌ی دیزل هینو فروخته شد اما به علت قیمت غیررقابتی و ظاهر غیر جذاب، استقبال از این مدل کم بود. در کل کمتر از ۲۰۰ دستگاه فروخته شد.
جونگا تا اواخر دهه‌ی ۹۰ روی خط تولید بود و بعدازآن با جیپ‌های ماهیندرا و ماهیندرای MM550 جایگزین شد.

نسل سوم (۱۹۸۰ تا ۱۹۸۹)

سری ۱۶۰ (MQ/MK)، ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۹
سری ۱۶۰ در سال ۱۹۸۰ و به‌منظور جایگزینی سری ۶۰ در استرالیا معرفی شد. در ایران نیز این مدل از سال ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۹ توسط شرکت پارس‌خودرو تولید شد. در استرالیا این خودرو رسماً با اسم MQ پاترول شناخته می‌شد. پیشرانه‌های در دسترس عبارت بودند از L28،P40 و SD33. همه‌ی مدل‌ها با گیربکس ۴ سرعته دستی در دسترس بودند اگرچه که گیربکس سه سرعته اتوماتیک در مدل‌های بافاصله‌ی بین محورهای طولانی و پیشرانه‌ی L28 به‌عنوان آپشن وجود داشت. همه‌ی مدل‌های سری ۱۶۰ پاترول گیربکس کمکی ۲ سرعته با نسبت ۱ به ۱ برای دنده‌سنگین و سبک داشتند. مدل‌های SD33 دارای سیستم برق ۲۴ ولت بودند. تریم های متنوعی هم در نظر گرفته شده بود و خریدار می‌توانست کف‌پوش‌های وینیل و تریم داخلی آبی یا قهوه‌ای را سفارش دهد. در مدل‌های دولوکس کولر و فرمان هیدرولیک هم دیده می‌شد.
دیفرانسیل جلوی همه‌ی مدل‌ها C200 بود. در استرالیا دیفرانسیل عقب استاندارد H233 بود. برخی نسخه‌ها دیفرانسیل لغزش محدود (LSD) داشتند. دیفرانسیل عقب مدل هوی دیوتی در برخی پیکاپ ها و واگن‌های با پیشرانه‌ی P40 استفاده شد. در بازارهای اروپایی که آفرود طاقت‌فرسای کمتری مورد انتظار بود، دیفرانسیل عقب سبک C200 در برخی مدل‌ها بکار رفت.

در سال ۱۹۸۳ مدل MQ به‌روز شد. مدل‌های جدید عموماً به‌عنوان MK پاترول شناخته می‌شدند. هرچند که این نام در ادبیات نیسان و دفترچه‌های تعمیرات به چشم نمی‌خورد. آپدیت‌ها شامل چراغ‌های جلو و عقب مستطیل شکل و سیستم تعلیق جلوی بهینه‌شده بود. گیربکس ۴ سرعته اصلاح شده بود و دنده‌ی پنجم به اکثر مدل‌ها اضافه‌شده بود. نسخه‌ی سقف بلند (Super Roof) واگن هم همان زمان ارائه شد، زمانی که اولین بار پیشرانه‌ی توربودیزل SD33T قابل سفارش بود. با این پیشرانه پاترول می‌توانست به‌سرعت ۱۴۵ کیلومتر بر ساعت برسد.

پیشرانه‌ی دیزل تنفس طبیعی SD33 هم در این زمان به‌روز شد. اصلاحات دربردارنده‌ی استفاده از سه رینگ پیستون به‌جای پنج‌تا و چند تغییر فنی دیگر بود. در استرالیا و برخی نقاط دیگر پاترول‌های استفاده‌کننده از پیشرانه‌ی SD33 به سیستم برقی ۱۲ ولت مجهز شدند. به‌منظور هماهنگی باقدرت اضافی پیشرانه‌ی توربودیزل، این مدل‌ها به کلاچ و خنک‌کننده‌ی روغن بزرگ‌تر مجهز شدند.
این سری از پاترول‌ها، آخرین‌مدل‌ها با برند داتسون بودند. در سال ۱۹۸۴ برند داتسون به خاطره‌ها پیوست.

سری ۲۶۰- ۱۹۸۶ تا ۲۰۰۲
سری ۲۰۶ نسخه‌ی ساخت اسپانیای (با چراغ‌های مستطیلی) سری ۱۶۰ بود که در اروپا فروخته می‌شد و در انواع SWB/LWB و با پیشرانه‌های L28،SD33 و RD28T در دسترس بود. نسخه‌های دارای پیشرانه‌ی SD، حداقل در بازار انگلستان سیستم برق ۲۴ ولت داشتند. بعدها پاترول ۲۶۰ فیس لیفتی را تجربه کرد که شامل جلوپنجره‌ی مشابه سری Y60 بود. سری‌های ساخت اسپانیا تا سال ۱۹۹۴ صادر شدند اما ساخت آن‌ها برای مصارف داخلی تا سال ۲۰۰۲ ادامه یافت.

نسل چهارم (Y60-1987 تا ۱۹۹۷)

Y60 اساساً ازنظر فنی با پیشینیان خود تفاوت داشت و اولین پاترولی بود که از سیستم فنربندی پیچشی استفاده می‌کرد و باعث می‌شد که در زمین‌های ناهموار و خشن سواری نرم و راحتی داشته باشد. همه‌ی پاترول‌های Y60 اکسل سه اتصالی فعال در جلو داشتند و مدل‌های واگن (SWB/LWB) در عقب از اکسل پنج اتصالی سود می‌بردند. میله‌های نوسان در هر دو اکسل جلو و عقب بکار رفته بودند. در تمام مدل‌ها فرمان هیدرولیک به‌صورت استاندارد وجود داشت و همه‌ی واگن‌ها ترمزهای دیسکی در جلو و عقب داشتند. اکثر مدل‌ها دارای دیفرانسیل با لغزش محدود بودند و برخی نیز قفل دیفرانسیل عقب با کنده‌ی الکترونیکی داشتند.

در ژاپن پاترول به اسم سافاری شناخته می‌شد و به‌جای سیستم الکتریکی ۱۲ ولت از برق ۲۴ ولت استفاده می‌کرد.
مدل‌های TD42 و TB42 با دو گیربکس پنج سرعته دستی و چهار سرعته اتوماتیک قابل سفارش بودند. اما مدل‌های RD28T و RB30 فقط از گیربکس پنج سرعته دستی استفاده می‌کردند.
تریم های مختلف این مدل در استرالیا به شرح زیر بودند:
-DX با آینه‌های دستی، فاقد قفل مرکزی، کف‌پوش وینیل، کولر انتخابی، قفل توپی چرخ‌دستی
-RX (از سال ۱۹۹۵) با آینه‌های برقی، قفل مرکزی، کف‌پوش فرش، کولر، قفل توپی چرخ‌دستی
-ST با شیشه‌های برقی، آینه‌های برقی، قفل مرکزی، کف‌پوش فرش، کولر، قفل توپی چرخ اتوماتیک
-Ti (از اواخر ۱۹۸۹) با شیشه‌های برقی، آینه‌های برقی، قفل مرکزی، کف‌پوش فرش و مخمل، کولر عقب، سیستم صوتی با ۷ بلندگو، چرخ‌ها با رینگ‌های آلیاژی ۳ پره، قفل توپی چرخ اتوماتیک.
مدل Ti تا سال ۱۹۹۱ سقف بلند با سانروف داشت. تریم چرم و چوب در سال ۱۹۹۲ و با سری ۲ به‌صورت استاندارد درآمد.
تریم ها در اروپا به‌طور گسترده‌ای متغیر بودند. برای مثال در فرانسه تریم های SLX،LX و بسیاری دیگر وجود داشت. پاترول‌های آخری با ۲ باتری استاندارد به بازار می‌آمدند.

دو به‌روزرسانی بزرگ در استرالیا صورت گرفت، یکی در سال ۱۹۹۲ (سری ۲ GQ) و دیگری در سال ۱۹۹۵ (فیس لیفت مینور). مهم‌ترین تغییرات در سال ۱۹۹۲ معرفی تزریق سوخت در مدل TB42 و معرفی سوپاپ EGR، خنک‌کننده‌ی روغن، صندلی‌های جدید و تریم جدید در RD28T بود. دیگر تغییرات سری ۲ شامل سیستم تعلیق بازنگری شده، ترمزها و چرخ‌های بزرگ‌تر و استانداردسازی دیفرانسیل لغزش محدود بود.
در سال ۱۹۹۱ چراغ‌های عقب و چراغ‌های ترمز از روی بدنه به روی سپر منتقل شدند، این کار به دلیل قوانین طراحی استرالیا صورت گرفت، البته در مدل‌های اروپایی همان حالت قبلی حفظ شد.
در اوت ۱۹۹۳ مدل TD42 به‌منظور کاهش مصرف سوخت سبک‌تر شد. این مسئله البته اثری منفی روی پیشرانه گذاشت. پیشرانه‌ی اصلی توسط پوشش نقره‌ای تشخیص داده می‌شد درحالی‌که پیشرانه‌ی سبک شده پوششی سیاه داشت. مدل RD28T هم تغییراتی را دریافت کرد، در این مورد پمپ مکش از پشت آلترناتور به بالای پیشرانه انتقال یافت. همچنین ایربگ راننده در برخی مدل‌های اروپایی قرار گرفت.
فیس لیفت سال ۱۹۹۵ دربردارنده‌ی جلوپنجره‌ی بازطراحی شده و معرفی مدل RX در استرالیا بود.

برخی ضعف‌های مشهور هم وجود داشت که ازجمله‌ی آن‌ها می‌توان به لرزش‌های محسوس در جلو (که در دوره‌ی گارانتی رفع شد)، لولاهای شکسته‌ی درب عقب (به علت وزن لاستیک یدک) و فریم‌های فرسوده‌ی پنجره‌های عقب اشاره کرد. همچنین مشهور بود که پیشرانه‌ی RD28T از مشکلات واشر سر سیلندر رنج می‌برد. گیربکس‌های پنج سرعته اروپایی هم از خرابی یاتاقان‌ها در دنده‌ی پنجم و در مسافت‌های طولانی در عذاب بودند. البته از سوی دیگر قابلیت اطمینان مدل TD42 مثال‌زدنی بود. پاترول‌ها با اکسل‌های واقعاً قوی و دیفرانسیل لغزش محدود خوب شناخته می‌شدند.

از سال ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۴، فورد استرالیا پاترول Y60 را Rebadge (بازتولید یک خودرو تحت نام یا لوگوی جدید) کرد و با نام فورد ماوریک معرفی نمود. خودرو ازنظر فنی یکسان بود اما ازنظر رنگ‌آمیزی و سطح تریم‌ها با Y60 تفاوت داشت.

نسل پنجم (Y61- 1997 تا ۲۰۱۰)

مدل‌های Y61 (GU) برای اولین بار در دسامبر سال ۱۹۹۷ ظاهر شدند و با پیشرانه‌های ۴٫۸ لیتری بنزینی، ۲٫۸ لیتری توربودیزل،۳ لیتری توربودیزل،۴٫۲ لیتری دیزل،۴٫۲ لیتری توربودیزل قابل سفارش بودند. در اواخر سال ۲۰۰۴ مدل فیس لیفت معرفی شد. این مدل دارای چراغ‌های جلوی جدید و درب‌های عقب بزرگ‌تر بود. در همان سال نیسان فروش سافاری در ژاپن را به علت تقاضای کم متوقف نمود. نیسان همچنین نسخه‌ی پیکاپ دو در از سری Y61 را در برخی بازارها به فروش رساند. هرچند مدل جدید به بازار آمده بود، اما این سری از پاترول همچنین در دسترس طرفداران آفرود بود.

پیشرانه‌ی TB48DE برای تیونرهای عربستان سعودی و امارات بسیار مشهور و محبوب بود و آن‌ها به‌راحتی می‌توانستند آن را اصلاح و تنظیم کنند تا جایی که برخی از این پاترول‌ها می‌توانستند سوپرکارهایی مثل لامبورگینی و فراری را شکست دهند! در یکی از این موارد، پیشرانه‌ی TB48DE به‌طور کامل اصلاح‌شده و توانایی تولید بیش از ۲۰۰۰ اسب بخار قدرت را داشت! در سال ۲۰۱۴ نیسان تولید این سری را در سراسر جهان به‌جز استرالیا، آفریقای جنوبی، خاورمیانه، پاکستان، سریلانکا، فیلیپین و… متوقف نمود.

نسل ششم (Y62- 2010 تا حال حاضر)

نسل تماماً جدید نیسان پاترول با سری Y62 در ۱۳ فوریه ۲۰۱۰ و در ضیافتی مخصوص در ابوظبی معرفی گردید. نسخه‌ی لوکس تحت عنوان اینفینیتی QX56 به فروش می‌رسد، البته بعدتر نام آن به QX80 تغییر یافت.
Y62 در سال ۲۰۱۶ و به‌عنوان مدل ۲۰۱۷ بانام نیسان آرمادا در آمریکای شمالی به فروش می‌رسد.

سری Y62 توسط پیشرانه‌ی ۵٫۶ لیتری ۸ سیلندری تغذیه می‌شود که ۴۰۰ اسب بخار نیرو و ۵۶۰ نیوتون متر گشتاور دارد. گیربکس ۷ سرعته اتوماتیک هم وظیفه‌ی انتقال نیرو را بر عهده دارد. حالت ۴×۴ می‌تواند بین چهار اسلوب تغییر کند: شن، آنرود، صخره و برف.

سیستم کنترل حرکات بدنه هم به همراه دیفرانسیل عقب با قفل الکترونیکی در دسترس است. امکانات دیگر شامل کنترل صعود و فرود از تپه، هشدار خروج از خط و کنترل پایداری هست. نیسان پاترول در خاورمیانه با ۴ تریم عرضه می‌شود: XE،SE،LE و پکیج شهری.

در سال ۲۰۱۴ فیس لیفتی قابل‌توجه صورت گرفت و باعث اصلاحاتی در درب‌های عقب و افزودن LED های روز روشن گردید.
نیسان همچنین تعداد ۲۰۰ دستگاه از نسخه‌ی خاص بلک اسپشیل ادیشن ساخت. این خودروها دارای تزئیناتی همچون صندلی‌های قرمز، جزئیات کروم و نمای خارجی با رنگ مشکی مات بودند.

پاترول نیسمو

همزمان با معرفی GT-R نیسمو و ۳۷۰Z نیسمو در دبی، نیسان از پاترول نیسمو هم پرده‌برداری کرد. برخلاف پاترول استاندارد، نسخه‌ی نیسمو با پیشرانه‌ای ۸ سیلندر و ۵٫۶ لیتری به میدان آمد که ۴۲۸ اسب بخار نیرو تولید می‌کند و توسط متخصصان تاکومی نیسان تیون شده است. سیستم تعلیق خودرو بهینه‌شده و از ضربه‌گیرهای بیلشتین با رینگ‌های فورج کاری شده ۲۲ اینچی استفاده می‌کند.

پاترول نسخه‌ی صحرا

این نسخه از پاترول در سال ۲۰۱۵ در موتورشو دوبی رونمایی شد. این خودرو توسط محمد بن سولایم طراحی‌شده و فقط در خاورمیانه فروخته خواهد شد.

بعد از چند دور ملاقات مدیران ارشد شرکت فولکس‌واگن آلمان با وزیر صنایع و همکارانش در وزارت صنعت، معدن و تجارت و نیز ملاقات‌های جداگانه با مشاورانش، نعمت زاده فردا در آلمان میهمان فولکس‌واگنی‌ها خواهد بود .

ملاقات وزیر و مدیران ارشد فولکس‌واگن در برلین خواهد بود ولی تلاش فولکس‌واگنی‌ها برای برگزاری این دیدار در دفتر مرکزی این شرکت در ولفسبورگ است.

طبق آخرین اخبار دریافتی قرار است تا هفته آینده تکلیف شریک تجاری فولکس در ایران روشن شود و احتمالا این دیدار جهت بررسی آخرین مسایل و دیدگاه‌های طرفین در این باره است. از طرف دیگر منابع آگاه خبر می‌دهند به دلیل اطلاعات پراکنده‌ای که فولکسی‌ها از مذاکرات با گزینه‌های منتخب خود در ایران کسب کرده‌اند هنوز توان تصمیم‌گیری در این باره را ندارند. همین منابع تایید می‌کنند فولکس منتظر گشایش‌های جدید به‌ویژه در سیستم نقل‌وانتقال بانکی بین ایران و اروپاست تا تصمیم خود برای شراکت با طرف ایرانی را نهایی کند.

بنابر پیش‌بینی‌ها چنانچه تا تاریخ ۶ ژوئن که به‌عنوان روز اعلان تصمیم نهایی فولکس از آن یاد می‌شود خبر قطعی از سوی این شرکت اعلام نشد باید تا پاییز منتظر ماند. با توجه به مذاکرات انجام شده در صورت نهایی شدن حضور فولکس در ایران این موثرترین حضور یک شرکت غیر فرانسوی در بازار بزرگ کشورمان خواهد بود.

منابع آگاه از احتیاط بسیار زیاد مدیران ارشد فولکس درباره تصمیم‌گیری در بازار ایران خبر می‌دهند و اوج این احتیاط‌ها را در پیش‌بینی بازار ۱۳۰ هزار دستگاهی این شرکت در ایران در خوش‌بینانه‌ترین حالت از سوی این شرکت می‌دانند.

تردید فولکس در حالی همه طرف‌های مذاکره‌کننده را دلسرد کرده است که مذاکرات تعدادی از شرکت‌های زیرمجموعه این شرکت با شرکای تجاری خود به مرحله نهایی رسیده است .

منبع:

عصر خودرو

علیرغم ۶ گزینه‌ی انتخابی برای پیشرانه، دو نوع گیربکس و قیمت نزدیک ۴۰ هزار دلاری (با همه‌ی امکانات)، فورد فیوژن ۲۰۱۷ خودروی اعداد نیست. نقطه‌ی قوت این سدان میدسایز طراحی آن است. این خودرو یکی از جذاب‌ترین سدان های ۴ درب زیر ۵۰ هزار دلار است. با فیوژن به روز شده، فورد برنامه‌ای را برای خبرنگاران ترتیب داد تا این خودروی ارتقا یافته را تجربه کنند.

شگفت‌آور است که پیشرانه‌ی تنفس طبیعی ۴ سیلندر ۲٫۵ لیتری این خودرو پرفروش‌ترین است، البته انتظار می‌رود که نسخه‌ی ۴ سیلندر ۱٫۵ لیتری توربوشارژردار نیز سهم ۲۵ تا ۳۰ درصدی از فروش را به خود اختصاص دهد. پیشرانه‌ی ۲٫۵ لیتری توانایی تولید ۱۷۵ اسب بخار قدرت و ۲۳۸ نیوتون متر گشتاور را دارد درحالی‌که این اعداد برای نسخه‌ی ۱٫۵ لیتری به ترتیب عبارت‌اند از ۱۸۱ اسب بخار و ۲۵۱ نیوتون متر گشتاور. نمونه‌ی ۲٫۵ لیتری در مراسم ترتیب یافته توسط فورد حاضر نبود اما نسخه‌ی ۱٫۵ لیتری در شهر چالاک و سریع نشان می‌داد. بااین‌حال، در هنگام عبور از یک کامیون یا ورود به بزرگراه باید کمی صبور بود. فیوژن سنگین‌تر از تویوتا کمری و هوندا آکورد است و ما حدس می‌زنیم که رکورد شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر در ساعت این خودرو کمتر از دو رقیب یاد شده باشد.

خریداران فیوژن ارتباط بهتری با مدل اسپورت جدید برقرار خواهند کرد، مدلی که با پیشرانه‌ی ۳۲۵ اسب بخاری و گشتاور ۵۱۵ نیوتون متری ارائه می‌شود. این قدرت از دل پیشرانه‌ی ۶ سیلندر ۲٫۷ لیتری توربو بیرون خواهد آمد و چند هفته پس از سایر مدل‌ها عرضه خواهد شد. متأسفانه، فیوژن های غیرهیبریدی مصرف سوخت بالایی دارند و تقریباً در ته جدول کلاس قرار می‌گیرند. مصرف سوخت شهری/بزرگراهی پیشرانه‌ی ۲٫۵ لیتری برابر است با ۱۱٫۲/۷٫۳ لیتر در هر صد کیلومتر. پیشرانه‌ی ۱٫۵ لیتری عملکرد بهتری داشته و ۱۰٫۲/۶٫۹ لیتر سوخت در هر صد کیلومتر می‌سوزاند. آکورد با پیشرانه‌ی ۴ سیلندر و گیربکس اتوماتیک مصرف ۸٫۷/۶٫۳ لیتری و کمری هم با پیشرانه‌ی ۴ سیلندر ۲٫۵ لیتری مصرف ۹٫۴/۶٫۷ لیتری دارد که بهتر از فیوژن است. حتی شورلت مالیبوی جدید هم که از پیشرانه‌ی ۴ سیلندر ۱٫۵ لیتری توربو استفاده می‌کند رکورد بهتری را در مصرف سوخت بر جای می‌گذارد.

فیوژن ۲۰۱۷ از دسته‌دنده‌ی جدید چرخشی استفاده می‌کند که در هر دو دسته‌ی عملکردی و “اوه اونو ببین” قافیه را می‌بازد. در زمان تست ما مشکلی را در عملکرد آن مشاهده نکردیم. در مدل‌های غیرهیبریدی حالت اسپورت با انتخاب آسان وجود دارد که پدال شیفترهای استاندارد را در مدل‌های اکوبوست ارائه می‌دهد. ترمز پارک الکتریکی نیز یک به‌روزرسانی مفید است اما آرزو داشتیم تا دکمه‌ی ترمز اتوماتیک در کنسول مرکزی قرار می‌گرفت. گیربکس ۶ سرعته ی اتوماتیک فیوژن تعویض‌های نرمی را در مدل‌های ۱٫۵ لیتری و ۲ لیتری اکوبوست ارائه می‌دهد. از طرف دیگر سیستم استارت/استاپ پیشرانه‌ی ۱٫۵ لیتری یکی از بهترین‌هایی است که تجربه کرده‌ایم.

آرامش فیوژن ۲۰۱۷ بسیار احساس‌برانگیز است. ما از سکوت کابین و فضای بار زیاد مدل قبل از فیس لیفت لذت برده‌ایم، در مدل جدید نیز از صفحه‌ی کیلومتر شمار زیبا با دو صفحه‌ی رنگی تقدیر می‌کنیم. فورد با معرفی سیستم اطلاعات سرگرمی Sync 3 امیدوار است تا مسائل و مشکلات گذشته را از یادها ببرد. گرافیک سیستم خوب است اما برای کسانی که از اپل کارپلی و اندروید اتو استفاده می‌کنند، این سیستم نامربوط به نظر می‌رسد.

سیستم تعلیق فیوژن هایی که راندیم اکثر دست اندازهای جاده را جذب می‌کردند. خودرو روی جاده سخت و محکم احساس می‌شود اما به اندازه‌ی مزدا ۶ اسپورت نیست. پشت فرمان نسخه‌ی پلاتینیوم فیوژن ۲۰۱۷، دید کافی وجود دارد (قیمت این نسخه ۳۷۴۹۵ دلار و بیشتر است، بسته به نوع پیشرانه). داشبورد دو رنگ و چرم موجود لذت‌بخش هستند. صندلی‌های حمایت‌کننده و پانل درها شسته‌ورفته هستند و LED های روز روشن ظاهر جذاب فیوژن را تکمیل می‌کنند. ستون فرمان برقی خودرو نیز مفید است و از سوی دیگر کروز کنترل تطبیق شونده‌ی فیوژن هم در بزرگراه‌ها به خوبی کار می‌کند و می‌تواند حتی خودرو را متوقف کند. ما تلاش کردیم تا سیستم کمک پارک فعال فورد را بکار بگیریم اما متوجه شدیم که به اندازه‌ی کافی سریع نیست و نسبت به مالیبو و آکورد در مرتبه‌ی پایین‌تری قرار می‌گیرد.

فیوژن پلاتینیوم به‌صورت استاندارد از پیشرانه‌ی ۴ سیلندر ۲ لیتری توربو استفاده می‌کند که توان ۲۴۵ اسب بخاری و گشتاور ۳۷۲ نیوتون متری دارد. شاید وزن اضافی تجهیزات این مدل فول آپشن باعث شده که انتظار ما از این پیشرانه برآورده نشود. در تریم های پایین‌تر، شاید پیشرانه‌ی ۲ لیتری حس بیشتری ایجاد کند. می‌توان درک کرد که این نسخه برای خریدارانی است که چیزی بیش از مدل ۱٫۵ لیتری می‌خواهند اما توان دستیابی به نسخه‌ی ۳۲۵ اسب بخاری فیوژن اسپورت با قیمت ۳۴۳۵۰ دلاری را ندارند. تریم اسپورت به‌صورت استاندارد با سیستم چهارچرخ محرک عرضه می‌شود.

سرنشینان صندلی عقب شکایت زیادی درباره‌ی فیوژن ۲۰۱۷ نخواهند داشت. هرچند که سرنشینان عقب احساس جاداری زیادی نخواهند داشت اما هنوز هم برای دو سرنشین جادار است.

در بخش ایمنی، فیوژن ۲۰۱۶ کار خود را خوب انجام داده اما به پای آکورد و کمری نمی‌رسید. مدل ۲۰۱۷ هنوز تست‌های تصادفات خود را انجام نداده است. مدل ۲۰۱۶ در تست‌های NHTSA همانند آکورد، کمری و مالیبو ۵ ستاره‌ی کلی را به دست آورده است. این خودرو در ۴ بخش امتیاز خوب و در تست تصادف همپوشانی جلو امتیاز قابل‌قبول را به دست آورده است؛ اما کمری و آکورد ۲۰۱۶ در هر ۵ بخش امتیاز خوب را کسب کرده‌اند.

فیوژن ۲۰۱۷ شیک و آرام است و می‌تواند در لیست خرید خریداران سدان های میدسایز قرار بگیرد. تا زمانی که انتظار سرعت و مصرف سوخت کم در حد و اندازه‌های پیشروهای کلاس را نداشته باشید، فیوژن ۲۰۱۷ تازه شده می‌تواند زینت‌بخش پارکینگ خانه‌تان باشد.

منبع: motortrend

سوپرکارها بهترین چیزی هستند که دنیای خودرو به خود دیده است. این خودروها سریع و زیبا هستند و با جدیدترین تکنولوژی‌های بکار در این صنعت به مشتریان عرضه می‌شوند.

به خاطر دقت زیاد در ساخت و بکار بردن تکنولوژی بالا، خودروسازان عموماً این نوع از خودروها را در مکانی یکسان با سایر خودروهای به نسب عادی نمی‌سازند. اینجا برخی مکان‌های جالب، غیرعادی و شگفت‌آور لیست شده‌اند که سوپرکارهای مدرن در آن ساخته می‌شوند.

آکورا NSX: اوهایو
خودروساز ژاپنی مشهور خودروی پرچم‌دار خود را در وطن نمی‌سازد. به جایش، آکورا NSX فوق‌العاده در مرکز ساخت پرفورمنس اوهایو متولد می‌شود. بله درست است، قدرتمندترین آکورا در آمریکا ساخته می‌شود و این تنها ابر خودرویی است که مراحل طراحی، ساخت و مونتاژ خود را در این کشور سپری کرده است.

فورد GT: اونتاریو، کانادا
فورد GT آتی نه تنها زیباست بلکه مجسمه‌ای متحرک با تکنولوژی بالا و مواد استفاده شده با کیفیت است. پیشرانه‌ی ۶ سیلندر اکوبوست این خودرو بیش از ۶۰۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کند. خب چه کسی می‌تواند چنین خودروی پیشرفته‌ای را سر هم کند؟
فورد برای این کار نیم‌نگاهی به کانادا دارد. مرکز Multimatic یک محل متمرکز در اونتاریوی کانادا است که در گذشته به‌طور گسترده با استون مارتین برای ساخت One-77 همکاری داشته است. این مکان که با ساخت سیستم تعلیق و شاسی مشهور شده، محلی است که فورد ساخت فرزند دلبند خود را به آن سپرده است.

کونیگزگ: سوئد
پایه‌ریزی کونیگزگ در سوئد بوده و تمرکز اصلی این کمپانی روی سرعت و مهندسی می‌باشد؛ اما وقتی به خودروهای ساخت سوئد فکر می‌کنید، عموماً خودروهای ایمن و خانوادگی ولوو به ذهن متبادر می‌شوند. کونیگزگ یک انحراف بزرگ از این گونه خودروها است. همه‌ی خودروها در Angelholm سوئد ساخته می‌شوند.

لایکن هایپراسپورت: دوبی
واضح است که تب سوپراسپورت‌ها کل جهان را دربر گرفته و خاورمیانه نیز از این قضیه مستثنا نمی‌باشد. لایکن هایپراسپورت سوپرکاری گران قیمت است که نقشی پر رنگ در آخرین قسمت فیلم سریع و خشن داشته و در واقع در دوبی و توسط W Motors ساخته می‌شود. این خودروساز دسته‌ای از مهندسان لبنانی، فرانسوی و ایتالیایی را گرد هم آورده تا این خودروی ۳٫۴ میلیون دلاری را بسازند. این سوپراسپورت دیفرانسیل عقب در مدت‌زمان ۲٫۸ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت می‌رسد.

پیشرانه‌های آئودی R8/لامبورگینی اوراکان: مجارستان
لامبورگینی اوراکان و آئودی R8 از یک پلتفرم استفاده می‌کنند اما در واقع در دو نقطه‌ی متفاوت ساخته می‌شوند. طبیعتاً R8 در آلمان و اوراکان در ایتالیا ساخته می‌شود اما جالب اینکه هر دو خودرو از پیشرانه‌هایی استفاده می‌کنند که در مجارستان ساخته می‌شوند.

تِک‌رولز AT96 و GT96 TREV: چین
بسیاری از گجت های مورد علاقه‌ی ما ساخت چین هستند و خودروهای ساخت این کشور نیز به زودی از این قاعده مستثنا نخواهند بود. AT96 و GT96 دو سوپرکار ساخت چین با ۱۰۳۰ اسب بخار قدرت،۶ موتور الکتریکی و حداکثر سرعت تئوری ۳۵۰ کیلومتر در ساعت هستند. AT96 از سوخت هواپیما استفاده می‌کند درحالی‌که GT96 بنزین معمولی را می‌سوزاند. این دو اگر ساخته شوند، انتظار می‌رود که بسیار کم‌مصرف و کارا باشند.
تِک‌رولز یک کمپانی تحقیق و توسعه‌ای است که در پکن بنا شده است. هدف این کمپانی تحقیق درباره‌ی تکنولوژی‌های جدید قوای محرکه است.

پورشه ۹۱۸: Weissach و Zuffenhausen
918 هیبریدی جدیدترین سوپرکار پورشه است و قدرت خروجی ترکیبی ۸۸۷ اسب بخاری دارد. جالب اینکه این خودرو همانند ۹۱۱ در اشتوتگارت ساخته نمی‌شد و محل تولد آن Zuffenhausen است.

مک لارن P1: Woking، Surrey، انگلستان
مک لارن به عنوان پادشاه انگلیسی سوپرکارها شناخته می‌شود و P1 نیز سریع‌ترین همه‌ی آن‌ها است؛ اما بجای اینکه P1 در مکانی هیجان‌انگیز ساخته شود در Woking انگلستان ساخته می‌شود. این شهر جمعیت کمی دارد و بزرگ‌ترین کارفرمای این منطقه احتمالاً خود کارخانه است.

بوگاتی ویرون: طراحی و توسعه در آلمان، ساخت مولشایم فرانسه
نهایت مهندسی صنعت خودرو، بوگاتی ویرون، توسط گروه فولکس‌واگن آلمان طراحی و توسعه یافته است. ساخت این اَبَر خودرو نیز در مولشایم فرانسه صورت گرفته است.

منبع: autoguide

بازار ژاپن نسخه‌های جدید i8 و M6 را دریافت خواهد کرد.

ب‌ام‌و ۴ مدل مخصوص را رونمایی کرده که دربردارنده‌ی ۲ مدل M3، یک نسخه‌ی i8 و یک M6 است. به منظور بزرگداشت سی‌امین سالگرد تولد M3 افسانه‌ای، این خودروساز باواریایی دو نسخه‌ی خاص را عرضه کرده که عبارت‌اند از: “۳۰ Years M3” و نسخه‌ی انحصاری انگلستان به نام M3 30 Jahre با تعداد تولید محدود ۳۰ دستگاه!

مدل ۳۰ Years M3 در تیراژ ۵۰۰ دستگاهی برای کل بازارهای ساخته خواهد شد و منحصراً با رنگ متالیک Macao Blue عرضه خواهد شد، رنگی که برای اولین بار نسل اول E30 M3 با آن معرفی شده بود. دیگری ویژگی‌های منحصربه‌فرد این مدل عبارت‌اند از پکیج مسابقه‌ای به‌صورت استاندارد که قدرت پیشرانه‌ی ۶ سیلندر ۳ لیتری توئین توربو را به ۴۵۰ اسب بخار افزایش می‌دهد، سیستم تعلیق تطبیق‌پذیر، صندلی‌های M اسپورت، لوگوی ۳۰ Years M3 در رکاب درهای جلو و بخش بالایی صندلی‌های جلو، کابین تمام چرم Merino و رینگ‌های آلیاژی و سبک‌وزن ۲۰ اینچی. هر دو گیربکس ۶ سرعته دستی و ۷ سرعته دوکلاچه اتوماتیک نیز قابل سفارش هستند.

همانند مدل ۳۰ Years M3، مدل M3 30 Jahre نیز پکیج مسابقه‌ای و پیشرانه‌ی ۴۵۰ اسب بخاری را دریافت می‌کند و از ویژگی‌هایی چون رینگ‌های آلیاژی ۲۰ اینچی و سیستم تعلیق تطبیق‌پذیر سود می‌برد. این نسخه‌ی خاص تنها با رنگ متالیک نقره‌ای یخ‌زده قابل سفارش است و به‌صورت استاندارد از سیستم اگزوز اسپورت M استفاده می‌کند. بخش‌هایی که در آن‌ها از فیبر کربن استفاده شده عبارت‌اند از اسپلیتر جلو، قاب آینه‌ها، دیفیوزر عقب و اسپویلر عقب که به‌صورت استاندارد عرضه می‌شود.

داخل کابین نیز جزئیات زیادی بکار رفته که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به صندلی‌های اسپورت M، کمربندهای ایمنی با نوارهای رنگی M، لوگوی M3 30 Jahre در رکاب‌ها و صندلی‌های جلو و چرم Merino اشاره کرد. تنها گیربکس ۷ سرعته دوکلاچه اتوماتیک در این نسخه قابل سفارش است. دیگر تجهیزات استاندارد این خودرو عبارت‌اند از ترمزهای کربن سرامیکی، چراغ‌های جلوی LED و تطبیق شونده، هدآپ دیسپلی، دوربین دید اطراف و ورود و استارت بدون کلید.

ب‌ام‌و در ژاپن دو مدل مخصوص را عرضه خواهد کرد که یکی i8 Protonic Red Edition بوده و دیگری M6 Celebration Edition است که مدلی برای جشن گرفتن ۱۰۰ سالگی برند است. در مجموع تنها ۲۰ دستگاه از مدل خاص i8 ساخته خواهد شد. تجهیزات استاندارد این خودرو دربردارنده‌ی رنگ قرمز خاص بدنه، رینگ‌های ۲۰ اینچ خاکستری، چراغ‌های لیزری و نمای داخلی مشکی/قرمز است.

نسخه‌ی خاص M6 نیز تنها به ۱۳ دستگاه محدود بوده و با پکیج مسابقه‌ای استاندارد عرضه خواهد شد که قدرت خروجی پیشرانه‌ی ۸ سیلندر ۴٫۴ لیتری توئین توربو را از ۵۶۰ اسب بخار به ۶۰۰ اسب بخار و گشتاور را از ۶۷۷ نیوتون متر به ۷۰۰ نیوتون متر افزایش خواهد داد. تجهیزات استاندارد این خودرو نیز عبارت‌اند از ترمزهای کربن سرامیک، رینگ‌های سبک‌وزن ۲۰ اینچی، نمای داخلی چرم Merino و قطعات فیبر کربنی از قبیل پوشش آینه‌های جانبی، اسپویلر و دیفیوزر عقب. این مدل خاص تنها با رنگ زرد آستین عرضه خواهد شد.
نسخه‌ی خاص M6 نیز تنها به ۱۳ دستگاه محدود بوده و با پکیج مسابقه‌ای استاندارد عرضه خواهد شد که قدرت خروجی پیشرانه‌ی ۸ سیلندر ۴٫۴ لیتری توئین توربو را از ۵۶۰ اسب بخار به ۶۰۰ اسب بخار و گشتاور را از ۶۷۷ نیوتون متر به ۷۰۰ نیوتون متر افزایش خواهد داد. تجهیزات استاندارد این خودرو نیز عبارت‌اند از ترمزهای کربن سرامیک، رینگ‌های سبک‌وزن ۲۰ اینچی، نمای داخلی چرم Merino و قطعات فیبر کربنی از قبیل پوشش آینه‌های جانبی، اسپویلر و دیفیوزر عقب. این مدل خاص تنها با رنگ زرد آستین عرضه خواهد شد.

منبع:

پدال

تاریخ: ۱۷ خرداد ۱۳۹۵

تاریخ: ۱۷ خرداد ۱۳۹۵

در حاشیه نمایشگاه دستاوردهای صنعت قطعه سازی ایران در مرکز طراحی و مهندسی رنو در فرانسه، اصحاب رسانه گفت و گویی با پیمان کارگر داشتند که نکات اصلی آن از نظرتان میگذرد

• امسال ساندرو استپ وی و تندر فیس لیفت را به بازار عرضه می کنیم.

• از سرعت پیشرفت مذاکرات رضایت ندرم اما محدودیت هایی هم وجود دارد که باید در نظر گرفت.

• در قراردادهای جدید می خواهیم مدیریت تولید و مدیریت فروش و خدمات پس از فروش را در اختیار داشته باشیم.

• در یک سال اخیر دو دوره مذاکره با سایپا داشته ایم که دور اول آن بر سر خرید پارس خودرو بود که به نتیجه نرسید.

• بن رو یکی از گزینه های همکاری میان ما و سایپا است اما اگر به نتیجه نرسد بر روی گزینه های دیگر هم فکر می کنیم.

• در مرحله ارزش گذاری بن رو هستیم.

• فاز جدید قرار داد ما با سایپا جدای از فعالیت های فعلی است و فعالیت های فعلی برای تولید محصولات رنو در سایپا ادامه خواهد داشت.

• تولید روزانه ما در حال حاضر ۴۰۰ دستگاه است که باید تا پایان سال به ۸۰۰ دستگاه برسد.

• در سال ۲۰۱۶بیش از ۳۰ هزار دستگاه خودرو تولید کرده ایم.

• کوئید را دو سال قبل برای تولید به سایپا پیشنهاد دادیم اما سایپا نپذیرفت و آن را به هند بردیم.

• برای کوئید در حال کار با ایران خودرو هستیم.

• ایران خودرو ساندرو را می خواست اما چون ۲۰۶ را در خط تولید داشتند آن را به پارس خودرو دادیم تا مشتری از رقابت داخلی این دو خودرو ضرر نکند.

• داخلی سازی تندر ۹۰ در حال حاضر ۶۰ درصد است اما کارلوس گون بر روی ۸۰ درصد تأکید دارد.

• تولید هر خودرو جدید نیاز به سرمایه گذاری ۸۰ تا ۱۵۰ میلیون یورویی دارد.

• تولید داستر را هم به ایران خودرو و هم به سایپا پیشنهاد دادیم اما نپذیرفتند.

• معاون ارشد مهندسی رنو به همراه تیمی از مهندسان ارشد این شرکت دو هفته دیگر به ایران می آیند.

• در مدل جدید همکاری با شرکای ایرانی قصد داریم روی قیمت گذاری محصولات نظارت کنیم تا خودروها با مناسب ترین قیمت به دست مشتریان برسد.

• در صورتی که لازم باشد همکاری با شریک سوم را بررسی می کنیم.

منبع:

عصر خودرو

۶ خودروساز دیگر مدل‌های خود را که اکنون جزئی از فراخوان گسترده کیسه‌های هوای تاکاتا محسوب می‌شوند، اعلام کرده‌اند. در لیست اصلی خودروهای تحت‌تأثیر این فراخوان، برای اولین بار نام فراری و جیپ دیده می‌شود.

در ماه جولای سال گذشته میلادی، فراری برخی خودروهای مدل ۲۰۱۵ خود را به دلیل کیسه‌های هوای تاکاتا فراخوانی کرد. این در حالی بود که هیچ کدام از آن کیسه‌های هوا، ربطی به مشکلات پرتاب تیغه‌ها نداشتند. ولی در حال حاضر، ۲۸۲۰ خودروی فراری در ایالات متحده، شامل مدل‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱ کالیفرنیا و مدل‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ از ۴۵۸ ایتالیا به نمایندگی‌ها فراخوانده شده‌اند.

فیات کرایسلر در مجموع ۴,۳۲۲,۸۷۰ دستگاه خودرو را فراخوانی کرده است. مدل‌های جدید اضافه شده به لیست از محصولات این کمپانی عبارتند از: کرایسلر ۳۰۰ مدل ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲، کرایسلر اَسپن و داج دورانگو مدل ۲۰۰۹، داج چارجر و چلنجر مدل ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲، رام ۳۵۰۰ مدل ۲۰۱۰، جیپ رنگلر مدل ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲ و استرلینگ بولت ۴۵۰۰ و ۵۵۰۰ مدل ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹. این در حالی است که خودروهایی چون  داج دورانگو و رام ۱۵۰۰ مدل ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸، کرایسلر ۳۰۰ مدل ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰، داج داکوتا مدل ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۱، داج مگنوم مدل ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۸، رام ۲۵۰۰ مدل ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۹، رام ۳۵۰۰ مدل ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹، کرایسلر اَسپن مدل ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸، داج چارجر مدل ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰، داج چلنجر مدل ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۰ و رام ۴۵۰۰ و ۵۵۰۰ مدل ۲۰۰۸ و ۲۰۱۰ فراخوانی شده بودند.

مزدا نیز تعداد ۷۳۱,۶۲۸ دستگاه را در این فراخوان دارد. مدل‌های جدید اضافه‌شده مزدا به این لیست شامل خودروهایی مانند مزدا ۶ و RX-8 مدل ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱، مزدا MPV مدل ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶، و مزدا CX-7 و CX-9 مدل ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۱ می‌شوند. خودروهای قبلی مزدا که در این فراخوان حاضر بوده‌اند، عبارتند از:  مزدا ۶ مدل ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۸، مزدا اسپید ۶ مدل ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷، مزدا MPV مدل ۲۰۰۴ و مزدا RX-8 مدل ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸.

میتسوبیشی تعداد ۳۸,۶۲۸ دستگاه از محصولاتش را در کنار تعداد نامشخصی از پیکاپ‌های «رایدر» مدل ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹ که قبلاً توسط کرایسلر ساخته‌شده‌اند، فراخوانی می‌کند. مدل‌های جدید اضافه شده به لیست فراخوان میتسوبیشی شامل محصولاتی چون لنسر و لنسر اوولوشن مدل ۲۰۰۷ می‌شوند. لنسر و لنسر اوولوشن مدل ۲۰۰۶ قبلاً در این لیست حاضر بوده‌اند.

نیسان به اندازه ۴۰۲,۴۵۰ در لیست فراخوان سهم دارد. مدل‌های جدیدی که از نیسان به این لیست اضافه شده‌اند، از این قرار هستند:  ورسا مدل ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۱، اینفینیتی FX35 و FX45 مدل ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۸ و اینفینیتی M35 و M45 مدل ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰. همچنین اینفینیتی I30 و I35 مدل ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۸، ایفینیتی FX35 و FX45 مدل ۲۰۰۵ و اینفینیتی M35 و M45 مدل ۲۰۰۶، از جمله خودروهایی بوده‌اند که قبلاً فراخوانی شده‌اند.

سوبارو تعداد ۳۸۳,۱۰۱ خودرو را فراخوانی می‌کند. باجا مدل ۲۰۰۶، ایمپرزا و تریبکا مدل ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۱ و همین طور، لگاسی، اوت‌بک و فارستر مدل ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱ خودروهایی هستند که به تازگی به این لیست پیوسته‌اند. مدل‌های قبلی سوبارو در این لیست عبارتند از: لگاسی و اوت‌بک مدل ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴، و باجا مدل ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵. اینکه WRX و WRX STi مدل ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۱ نیز در این لیست حضور داشته باشند، هنوز مشخص نیست.

همانند گذشته، مدیریت ملی ایمنی ترافیک بزرگراه‌های امریکا (IIHS)، این فراخوان‌ها را به سه ناحیه مختلف تقسیم می‌کند. بنابراین، اشکال تمام خودروهای مورد اشاره، به این زودی‌ها برطرف نخواهد شد.

منبع: caranddriver