تنها چند روز پیش بود که پورشه خانوادهٔ بروز شدهٔ پانامرا را برای مدل ۲۰۲۱ معرفی و یک مدل توربو S جدید را جایگزین مدل توربوی قدیمی کرد اما این پایان کار فیس‌لیفت پانامرا نیست زیرا هنوز پرچم‌دار جدید این خانواده معرفی نشده است. البته پانامرا توربو S جدید خودروی شگفت‌انگیزی است زیرا به‌تازگی رکورد سریع‌ترین سدان اجرایی پیست نوربرگ‌رینگ را بنام خود ثبت کرده است اما به گفتهٔ معاون ارشد پورشه در خانوادهٔ پانامرا «توماس فریموت»، مدل هیبریدی جدیدی از پانامرا در راه است که بالاتر از توربو S قرار می‌گیرد.

قبل از فیس‌لیفت، قوی‌ترین نسخهٔ پانامرا مدل توربو S E-hybrid بود که از قوای محرکهٔ ۴ لیتری V8 توئین توربوی هیبریدی با ۶۸۰ اسب بخار قدرت استفاده می‌کرد اما حالا پس از فیس‌لیفت این عنوان فعلاً به توربو S جدید با پیشرانهٔ ۴ لیتری V8 توئین توربوی ۶۳۰ اسب بخاری رسیده است؛ اما شایعات حاکی از آن است که نسخهٔ هیبریدی پانامرای فیس‌لیفت به پیشرانهٔ ۴ لیتری V8 مدل توربو S جدید مجهز خواهد شد تا افزایش قدرت چشمگیری را تجربه کند. فریموت دراین‌باره گفته است:

چیزهای دیگری در راه است. فقط چند هفته یا چند ماه صبر کنید. همان‌طور که در گذشته دیده‌اید، در خانوادهٔ پانامرا سه نسخهٔ هیبریدی وجود دارد؛ بنابراین نسخه‌های هیبریدی پایه و توربو S E-Hybrid در ماه‌های آینده معرفی خواهند شد

وی گفته است که نسخهٔ هیبریدی توربو S از نسخهٔ معمولی قوی‌تر خواهد بود اما این لزوماً به معنای سریع‌تر بودن آن در پیست نیست. فریموت در ادامه افزوده است:

توربو S E-hybrid در پیستی مثل نوربرگ‌رینگ سریع‌تر نخواهد بود زیرا هرچند اسب بخار بیشتری دارد اما توربو S معمولی به خاطر وزن در نوربرگ‌رینگ سریع‌تر است

وی همچنین تأیید کرده است که موتورهای الکتریکی در هر مدل هیبریدی پانامرا حدود ۱۳۵ اسب بخار قدرت را اضافه خواهند کرد؛ بنابراین از نظر تئوری، اگر به موتور ۴ لیتری V8 توربو S یک موتور الکتریکی اضافه شود، باید در توربو S E-hybrid جدید انتظار قدرتی در حدود ۷۵۰ اسب بخار را داشته باشیم.

نسل جدید لندروور دیفندر یکی توانمندترین خودروهای آفرود حال حاضر بازار است و به همین دلیل بسیاری از علاقه‌مندان منتظر رویارویی آن با مرسدس بنز G کلاس و جیپ رانگلر هستند. البته هرچند این سه ماشین لزوماً برای جذب خریداران یکسانی باهم رقابت نمی‌کنند اما مطمئناً مقایسهٔ آن‌ها در یک آزمایش آفرود جالب خواهد بود؛ بنابراین، اتوکار این سه آفرودر را به یک معدن متروکه برده تا مشخص شود کدام‌یک از آن‌ها در آفرود بهتر عمل می‌کند؛ اما پیش از آنکه به سراغ این نبرد آفرود جذاب برویم، بهتر است ابتدا نگاهی به مشخصات فنی خودروها داشته باشیم.

رانگلری که در این آزمایش حضور دارد از نوع آن‌لیمیتد روبیکان با پیشرانهٔ ۲ لیتری چهار سیلندر توربو است یعنی تنها موتوری که در اروپا ارائه می‌شود. این موتور ۲۷۰ اسب بخار قدرت و ۴۰۰ نیوتن متر گشتاور دارد. از سوی دیگر، دیفندر ۱۱۰ این رقابت به‌احتمال‌زیاد به موتور ۲ لیتری توربودیزل با ۲۴۰ اسب بخار قدرت و ۴۳۰ نیوتن متر گشتاور مجهز است؛ و G کلاس هم که با مدل G350d خود در این رقابت حضور یافته، از یک موتور ۳ لیتری شش سیلندر خطی توربودیزل با ۲۸۶ اسب بخار قدرت و ۶۰۰ نیوتن متر گشتاور استفاده می‌کند؛ اما مسلماً در آفرود صرفاً خروجی موتور اهمیت ندارد و موارد دیگری مثل زوایای حمله، شکست و فرار، قفل دیفرانسیل، توانایی حرکت در عمق آب و انعطاف اکسل‌ها هم بسیار مهم هستند.

اما تعیین اینکه در این آزمایش آفرود کدام خودرو بهتر است دشوار خواهد بود زیرا در اینجا، مسیرها و سطوح مختلفی وجود دارد و نیازی به گفتن نیست که نوع لاستیک‌ها هم بسیار اهمیت دارد. همچنین حوزهٔ آفرود بسیار گسترده است و شامل موارد مختلفی از درنوردیدن تپه‌های کویری گرفته تا بالا رفتن از صخره‌ها می‌شود و بنابراین در این آزمایش امکان تعیین یک برندهٔ کلی و قطعی وجود ندارد. بااین‌حال، در این آزمایش مواردی مثل زاویهٔ حمله، زاویهٔ شکست و زاویهٔ خروج هر سه خودرو و همین‌طور انعطاف اکسل‌ها و فاصلهٔ آن‌ها از سطح زمین موردبررسی قرار می‌گیرد. هر سه خودرو می‌توانند چالش‌های این رقابت را به پایان برسانند اما برخی این کار را بهتر و بدون اینکه حتی رکاب آن‌ها روی خاک کشیده شود انجام می‌دهند.

از بین این سه ماشین، فقط دیفندر به سیستم تعلیق بادی مجهز است زیرا در رانگلر و G350d از کمک‌فنرهای فولادی استفاده شده است. همچنین جیپ هم تنها خودروی این رقابت با اکسل جلوی صلب است که این یعنی هنگامی‌که تعلیق تحت‌فشار است، فاصله از زمین ثابت می‌ماند. درمجموع، شکی نیست که هر سهٔ این آفرودرها تقریباً می‌توانند از هر مانع و مسیری عبور کنند اما در شرایط یکسان، جیپ رانگلر روبیکان دیگر یک برندهٔ واضح و قطعی نیست.