خودروساز آمریکایی شورولت از محصول جدید خود «تراکس مدل ۲۰۱۷» رونمایی کرد.

تاریخ: ۱۰ شهریور ۱۳۹۵

تیبا به عنوان نخستین خودروی ملی سایپا از سال ۸۷ نظرها را به خود جلب کرد و مورد توجه خریداران خودروهای ارزان‌قیمت‌تر قرار گرفت. خودرویی که به دلیل مشابهت‌های فراوانی که با پراید دارد، بسیار با آن مقایسه می‌شود.

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از میزان، تیبا و پراید هردو از محصولات به نسبت ارزان‌قیمت تولید داخل هستند، هرچند با توجه به افزایش قیمت خودرو در یک سال گذشته، به نظر می‌رسد «ارزان قیمت» لقب مناسبی برای آن‌ها نباشد.

این روزها هر دستگاه تیبا SX فول با قیمت حدود ۲۰ میلیون از نمایندگی‌ها و با قیمت کمی بالاتر از ۲۰ میلیون از بازار آزاد قابل خریداری است.

تیبای EX را نیز می‌توان با قیمت حدود ۲۱ میلیون از بازار آزاد خریداری کرد. این درحالی است که پراید سایپا ۱۳۱ (یا همان صبای جدید خودمان)، بسته به مدل و آپشن‌ها، درب کارخانه در بازه قیمتی ۱۵ الی ۱۸ میلیون و در بازار آزاد در بازه ۱۴ و نیم تا ۱۷ و نیم میلیون فروخته می‌شود و در برخی موارد قیمت بازار آزاد از قیمت درب کارخانه آن به طرز قابل توجهی کم‌تر است.

خودروی تیبا بنا به ادعای سایپا اولین محصول ملی این شرکت است. این خودرو برای نخستین بار در سال ۱۳۸۷ رونمایی شد. این درحالی است که پراید سالیان سال است در کشور تولید می‌شود و خط تولید آن از سال ۲۰۰۱ میلادی در سایپا به راه افتاده است. هرچند که از سال ۱۳۸۹ به بعد تولید این خودرو بر اساس پلتفرم اولیه پراید متوقف شده و بر پایه پلتفرم مشابه، ولی جدیدتر x100 تولید می‌شود.

در واقع شاید بتوان با توجه به این تاریخچه، فناوری ساخت پراید را قدیمی‌تر از تیبا دانست، ولی بد نیست بدانید که تیبا زاییده طرحی قدیمی به نام S81 برای طراحی پلتفرم ملی است که در سال ۱۳۷۵ در گروه خودروسازی سایپا آغاز شد، ولی در سال ۱۳۸۷ به سرانجام رسید و در طراحی این پلتفرم از قطعات و طراحی‌های پراید، ریو و تندر ۹۰ استفاده‌شده است. البته این‌که طراحی بدنه تیبا در چشم مخاطب داخلی جدیدتر است و خیابان‌ها هنوز از آن پرنشده است نکته‌ای قابل تأمل برای خریداران است؛ از طرفی قدیمی‌تربودن پراید و اینکه این خودرو امتحانش را پس داده، ممکن است مزیتی قابل توجه به شمار بیاید.

تاریخ: ۱۰ شهریور ۱۳۹۵

پس از تولید بیش از ۱۱۵ هزار دستگاه در کارخانهٔ رگنسبورگ آلمان، تولید ب‌ام‌و Z4 پایان یافت

نسل دوم رودستر ب‌ام‌و Z4 که تولیدش در سال ۲۰۰۹ آغازشده بود به پایان راه خود رسید. آخرین نمونهٔ ساخته‌شدهٔ Z4 مدل ۳۵i SDrive با رنگ بسیار جذاب پرتقالی بود که از خط تولید کمپانی خارج شد. این آخرین ماشین تولیدی ب‌ام‌و مجهز به موتور ۳ توربوی این شرکت است. موتوری که در میان دیگر محصولات ب‌ام‌و بر روی مدل بسیار محبوب و تولید محدود سری یک M هم نصب شد.

هرچند تقاضا برای رودسترهای هاردتاپ در سال‌های اخیر کاهش‌یافته است اما هنوز هم بازنشستگی Z4 برای ما غم‌انگیز است؛ اما حداقل یقین داریم که ب‌ام‌و سخت در حال کار بر روی جایگزین Z4 است که با همکاری تویوتا ساخته خواهد شد. مدل جدید Z5 نام دارد که بجای سقف فلزی مجهز به سقف محبوب‌تر نرم شده است که موجب کاهش وزن خودرو و عدم نیاز به تعبیهٔ صندوق بار بزرگ خواهد شد.

یک مقام رسمی گزارش داده است که رودستر جدید Z5 انتظار می‌رود در نیمهٔ دوم سال ۲۰۱۷ معرفی گردد درحالی‌که تولید آن برای سال ۲۰۱۸ و در کارخانهٔ «Magna Steyr» در گراس اتریش برنامه‌ریزی‌شده است. این همان کارخانه‌ای است که محصول جدید تویوتا (که روی پلت‌فرم مشترک با Z5 ساخته خواهد شد) نیز در آن به تولید خواهد رسید. انتظار می‌رود Z5 از موتورهای ب‌ام‌و استفاده کند به‌استثنای یک نسخهٔ هیبریدی که از سیستم هیبریدی توسعه‌یافته توسط تویوتا استفاده خواهد کرد. البته گفته می‌شود این مدل از موتور ب‌ام‌و به همراه تکنولوژی هیبریدی تویوتا استفاده می‌کند.

بعید است که نسخهٔ M رودستر جدید Z5 ساخته شود چراکه شایعاتی نشان می‌دهد ب‌ام‌و نمونهٔ M این خودرو را عرضه نخواهد کرد. همچنین گزارشی نشان می‌دهد که احتمالاً چندی پس از معرفی رودستر Z5، نسخهٔ کوپهٔ آن نیز ساخته خواهد شد اما هنوز خیلی زود است که بخواهیم در مورد جانشین بسیار مرموز Z4 چنین اظهارنظری کنیم.

منبع:پدال

این اولین بار نیست که در سال‌های اخیر خودروسازان سر مصرف‌کنندگان و حمایت‌کنندگان محیط زیست کلاه می‌گذارند. در سال ۲۰۱۵ فولکس واگن غول خودروسازی آلمان متهم به دستکاری موتور خودروهایش شد تا آلایندگی کمتری را نشان دهند. آنچنان که گفته می‌شود خودروساز آلمانی هنوز هم با کاهش تقاضای خودروهایش در سرتاسر جهان روبه‌روست. حالا باید منتظر ماند و دید میتسوبیشیچطور با این بحران دست و پنجه نرم می‌کند.

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از خبرآنلاین، میتسوبیشی ششمین خودروساز بزرگ ژاپن است و حالا مشتریانش را در شوک بزرگی فرو برده است. ابتدا گفته می‌شد میتسوبیشی ۱۰ سال از این دستگاه‌ها در خودروهایش استفاده می‌کرده، اما حالا مشخص شده میتسوبیشی ۲۵ سال از این نوع آزمایش‌های نادرست استفاده می‌کرده تا طوری جلوه دهد که خودروهایش کم مصرف است.

در سال‌های اخیر، بازار، تقاضای بیشتری برای خودروهای کم‌مصرف و جمع و جور و شهری داشته است و میتسوبیشی با این نوع بزرگ‌نمایی و در حقیقت تقلب توانسته جای خود را در بازار خودرو‌های کم مصرف باز کند. اما حالا می‌گویند مینی خودروی میتسوبیشی کم مصرف و اقتصادی شما آنقدر هم که در بروشور آن نوشته، اقتصادی نیست. میگویند سر شما کلاه رفته است.

انتظار می‌رود در ماه‌های آینده درخواست‌هایی برای مطالبه هزینه‌های اضافی سوخت از طرف مشتریان و درخواست‌های پرداخت مالیات از طرف دولت‌ها به طرف میتسوبیشی سرازیر شود. (در بعضی مواقع از خودروهای کم مصرف و البته خودروهای برقی مالیات و عوارض دریافت نمی‌شود.)

این سوال در ذهن برخی از مصرف‌کنندگان نقش بسته که اگر میتسوبیشی درباره مصرف سوخت خودروهایش به ما دروغ می‌گوید، حتما درباره نکات ایمنی، نواقص و عملکرد خودروها هم با مصرف‌کننده رو راست نیست. اتفاقی در سال ۲۰۰۲ هم گویای این ماجراست: در سال ۲۰۰۲ تایر یک کامیون ساخته میتسوبیشی در می‌آید و جان یک رهگذر را می‌گیرد و دادگاه سازنده را مقصر می‌داند.

رسوایی اخیر و حوادثی این چنین برای کامیون‌های میتسوبیشی که کم هم اتفاق نیفتاده‌اند، مصرف‌کنندگان را برای خرید از این شرکت بی‌میل کرده و فروش این شرکت در سال اقتصادی اخیر دچار افت شدید شده است.

مصرف‌کنندگان می‌گویند وقتی میتسوبیشی به نیسان که شریک تجاری‌اش است،  رحم نکرده، به ما هم رحم نمی‌کند. (تعداد زیادی از خودروهای دست‌کاری شده تحت نام و لوگوی نیسان به فروش رسیده‌اند.)

اکنون هزینه‌های میتسوبیشی روز به روز بیشتر می‌شود و فروش خودروهایش کمتر می‌شود، سهامش افت شدیدی در بازار‌ها داشته است، و بعد از هشت سال اولین سال است که ضرر کرده است.

خودروساز ژاپنی پیش‌بینی کرده به خاطر این رسوایی، در ۱۲ماه منتهی به مارس ۲۰۱۷، ۱٫۳۸ میلیارد دلار ضرر خالص داشته باشد. اما حالا حتی مدیرش هم استعفا داده  ۱۰۰میلیارد ین باید به نیسان بدهد و ۵۰ میلیارد ین هم حق مشتریان شاکی است.

شاید میتسوبیشی بتواند از پس پرداخت این جرایم بر بیاید، ولی نکته مهم اعتماد مصرف‌کنندگان است که دیگر به راحتی به این خودروساز جلب نخواهد شد.

زمانی که به خودروی خشن خاص آفرود فکر می‌کنید یکی از آخرین گزینه‌هایی که به ذهنتان می‌رسد ایویکو دیلی ۴×۴ است.

این شرکت امیدوار است که با عرضه‌ی جدیدترین نسخه‌ی دیلی ۴×۴ این ذهنیت را تغییر دهد. به منظور بررسی دیلی ۴×۴ ما در مرکز تمرین Werribee به تیم ایویکو ملحق شدیم. در آنجا این شانس را داشتیم تا نمونه‌های مختلف تک کابین و دو کابین این خودرو را با گزینه‌های متفاوت لاستیک‌های روی جاده و آفرود آزمایش نماییم.

بزرگ‌ترین تغییر دیلی ۴×۴ وجود کابین جدید است که رتبه‌بندی تصادفات ECE-R29 را برای خودروهای تجاری دریافت نموده و همچنین پیشرانه‌ی بازنگری شده‌ی یورو ۶ نیز در این خودرو مورد استفاده قرار گرفته است. بهای آغازی مدل تک کابین ۸۸ هزار دلار استرالیا و بهای مدل دو کابین ۹۴ هزار دلار است. سرکوب صدای ورودی و همچنین عدم ورود گردوغبار از نتایج مستقیم کابین بهبود یافته‌ی این خودرو هستند. به علاوه این کابین باعث ایجاد سواری نرم‌تر برای همه‌ی سرنشینان شده است.

ایمنی خودرو نیز با معرفی ESP9 که دربردارنده‌ی تمام تجهیزات ایمنی نظیر EBD،ESP و ASR است بهبود یافته و همچنین شاهد عرضه‌ی سیستم‌های DTC (کنترل گشتاور درگ)،ALC (کنترل فعال بار)،TSM (کاهش نوسان تریلر) و … هستیم. درحالی‌که دیلی ۴×۴ فاقد ایربگ است اما انتظار می‌رود که ایربگ راننده و سرنشین جلو از ماه مارس ۲۰۱۷ در دسترس باشند.

به خاطر استفاده از صندلی بادی ISRI راننده و سرنشین جلو در بهترین حالت خود خواهند بود. این اولین باری است که ما این شانس را داشتیم تا خودرویی با این صندلی را امتحان کنیم. این صندلی‌ها به لطف جابجایی زیادتر در دست‌اندازها بهبود چشمگیری را در بحث راحتی نشان می‌دهند.

از نمای خارجی دیدن اینکه دیلی ۴×۴ از طراحی خاص ایتالیایی سود می‌برد چندان سخت نیست. خودرویی که ما تست کردیم از پوشش‌هایی بهره برده بود که ظاهر آن را به خودروهای نظامی پرتاب‌کننده موشک شبیه می‌کرد. اندازه‌ی خودرو را از روی عکس‌ها قضاوت نکنید. دیلی واقعاً بزرگ است.

کابین خودرو به اندازه‌ی ظاهر بیرونی آن جذاب و هیجان‌انگیز نیست. پلاستیک‌های خشن کابین را احاطه کرده و کنترل‌های سیستم صوتی نیز کوچک هستند.

سیستم اطلاعات سرگرمی خودرو از یک CD پلیر و اتصال بلوتوث تشکیل شده و به علاوه بر روی فرمان نیز کنترل‌های صدا و تلفن قرار دارند. نشان دهنده‌های پشت آمپر نیز شامل دمای پیشرانه، ظرفیت باک سوخت، دورشمار پیشرانه و یک LCD است که کامپیوتر سفری را تشکیل می‌دهد.

همچنین سیستم تهویه‌ی اتوماتیک، قفل‌های دیفرانسیل و مه شکن نیز در خودرو وجود دارند. داخل کابین نیز محفظه‌های ذخیره‌ای زیاد و نگه‌دارنده‌ی بطری به چشم می‌خورند.

زیر کاپوت ایویکو پیشرانه‌ی دیزل توربوی یورو ۶ وجود دارد. این پیشرانه ۴ سیلندر ۳ لیتری از توربو با هندسه متغیر بهره می‌برد و توانایی تولید قدرت ۱۶۸ اسب بخاری و گشتاور ۴۰۰ نیوتون متری را دارد. این واحد قدرت به گیربکس ۶ سرعته دستی متصل است. در حال حاضر گیربکس اتوماتیکی برای سفارش وجود ندارد.

باک سوخت خودرو ۹۰ لیتری بوده و محفظه‌ی ۲۵ لیتری نیز برای مایع ادبلو وجود دارد. به ازای هر ۱۰۰ لیتر گازوئیل باید یک لیتر از ادبلو را نیز اضافه کرد.

ایویکو اعداد مربوط به مصرف سوخت این خودرو را اعلام نکرده اما با توجه به قدرت پیشرانه و وزن ۲۷۰۰ کیلوگرمی آن احتمالاً دیلی ۴×۴ بطور متوسط در چرخه ترکیبی مصرف سوخت ۱۵ لیتری دارد.

این خودرو ظرفیت یدک کشی ۳۵۰۰ کیلوگرم بار را دارد. هر دو مدل تک و دو کابین با GVM 4495 کیلوگرمی عرضه می‌شود که به خودرو اجازه می‌دهد تا ظرفیت بار ۱۷۹۵ کیلویی برای مدل تک کابین و ۱۵۰۵ کیلویی برای مدل دو کابین داشته باشند.

زیر پوست خودرو شاهد سیستم تعلیق پارابولیک سه فنره در جلو به همراه میله پایدارکننده ۲۴ میلی‌متری و سیستم تعلیق پارابولیک ۴ فنره در عقب و جذب‌کننده‌های شوک تلسکوپی و میله پایدارکننده ۲۸ میلی‌متری هستیم.

بی‌شک احساس‌برانگیزترین بخش دیلی ۴×۴ گیربکس انتقالی آن است. در شرایط معمولی این گیربکس ۶۸ درصد گشتاور را به عقب و ۳۲ درصد آن را به جلو منتقل می‌کند. پس از این راننده قادر است تا ۲۴ دنده را انتخاب کند که نسبت‌های آن‌ها به ۱:۱۰۱ متغیر است.

علاوه بر این سیستم‌ها، دیفرانسیل جلو، مرکزی و عقبی قفل شونده نیز وجود دارد که این خودرو را تقریبا به جانوری همه‌جارو تبدیل می‌کند. دیلی ۴×۴ می‌تواند تا ۶۶۰ میلی‌متر در آب غوطه‌ور شود.

خب تا حد کافی درباره‌ی مشخصات خودرو صحبت کردیم. اما سواری دیلی چگونه است؟

تمامی خودروهایی که ما آزمایش کردیم باری را حمل نمی‌کردند. همچنین این فرصت را داشتیم که از چرخ‌های استاندارد ۶×۱۷٫۵ اینچی، آفرود ۶٫۵×۱۶ سفارشی و آفرود ۳۷ اینچی سفارشی استفاده کنیم.

استفاده از لاستیک‌های استاندارد باعث شده بود که سواری خودرو در برخی مسیرهای ناهموار به‌طور قابل‌توجهی خشن باشد. سفتی سواری خودرو با وجود صندلی بادی خنثی شده اما در برخی دست اندازها صندلی هم به‌طور کامل نمی‌توانست اثرات ناهمواری را خنثی کند.

لاستیک‌های ۶٫۵×۱۶ با دیواره بالاتر سواری خودرو را در مجموع دگرگون کرده بودند. دیواره‌ی بلندتر کمک کرد که خودرو بخش اعظمی از اثرات ناهمواری را جذب کرده و مانع انتقال آن‌ها به کابین شود. تنها محدودیت این لاستیک‌ها عدم تجاوز از سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت است. با استفاده از لاستیک‌های دیواره کوتاه می‌توان تا ۱۲۰ کیلومتر در ساعت حرکت نمود.

فرمان خودرو شبیه بسیاری از تراک های دیگر است و برای چرخاندن آن باید غربیلک را بیشتر بچرخانید. پاسخ پدال گاز نیز خوب بوده و پیشرانه حداکثر گشتاور را در دور ۱۲۵۰ تحویل می‌دهد.

در بحث توانایی‌های آفرود، تپه‌ای نبود که بتواند ایویکو دیلی ۴×۴ را متوقف کند. با استفاده از قفل دیفرانسیل مرکزی و سیستم‌های کمکی دیگر، دیلی انگار در پارک قدم می‌زد.

ما پیش‌ازاین برخی خودروهای همه‌جارو و دو کابین دیگر را نیز در این تأسیسات آزمایش کرده بودیم اما برخی نقاط وجود دارد که آن‌ها نمی‌توانند عبور کنند اما دیلی ۴×۴ به آسانی آن‌ها را رد می‌کند. اینجا هیچ داستان افسانه‌ای درباره‌ی استفاده از پدال‌ها وجود ندارد! ایویکو فقط به آسانی همه‌جا می‌رود.

و این دقیقاً نقطه قوت ایویکو است. دیلی فقط ساخته شده تا این کار را انجام دهد.

ما درصدد هستیم تا این خودرو را در جاده نیز تست کنیم تا ببینیم که در آنجا چه عملکردی دارد. تا آن زمان، غیرممکن است که خودرویی استاندارد با چنین توانایی را پیدا کنید. برای انجام این کار باید خودروی جاده‌ای موردنظر را بسیار تغییر داده و اصلاحات فراوانی را انجام دهید تا با ظرفیت‌های دیلی ۴×۴ برابری کند.

منبع: caradvice

سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور در اجرای طرح نوسازی ناوگان و جایگزینی ۹۰ هزار دستگاه تاکسی فرسوده با انعقاد قراردادی به گروه صنعتی ایران خودرو ماموریت داد تا به عنوان تامین کننده اصلی خودروهای این طرح، جایگزینی ۹۰ هزار تاکسی فرسوده را آغاز کند.

طرح نوسازی ناوگان و جایگزینی ۹۰ هزار دستگاه تاکسی فرسوده در سازمان مدیریت و برنامه ریزی با حضور دکتر محمدباقر نوبخت، معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور رونمایی شد تا با اجرای این طرح ده‌ها هزار تاکسی فرسوده از ناوگان حمل و نقل عمومی خارج شود و گامی مهم در رفع بحران آلودگی هوا به ویژه در شهر تهران برداشته شود.

پس از آن، گروه صنعتی ایران خودرو برنامه ریزی و اجرای طرح “کلید به کلید” را با هدف تحویل تاکسی نو در هنگام اسقاط خودرو فرسوده آغاز کرد و همزمان با هفته دولت به مرحله اجرا رساند.

با اجرای این طرح رانندگان و مالکان تاکسی می توانند تا لحظه دریافت خودرو جدید، تاکسی قبلی خود را در اختیار داشته و از آن استفاده کنند. پیش از اجرای طرح “کلید به کلید” مراحل دریافت تاکسی جدید از زمان اسقاط خودروی فرسوده چندماه طول می کشید و قطع درآمد رانندگان تاکسی، ‌مشکلاتی را برای آنها به وجود می آورد.

این طرح همزمان با هفته دولت به صورت کامل به مراحل اجرایی خود رسیده است و تعداد تاکسی های تحویل داده شده در هفته دولت از مرز یازده هزار دستگاه گذشت.

گروه صنعتی ایران خودرو برای اجرای طرح کلید به کلید، علاوه بر همکاری با مرکز اسقاط خودرو در منطقه کهریزک تهران، ده ها مرکز اسقاط دیگر در سراسر کشور را نیز به همکاری فراخوانده تا با همکاری این مراکز، ‌تحویل خودرو جدید در همان روز اسقاط تاکسی فرسوده انجام شود.

منبع:ایران جیب

تاریخ: ۰۹ شهریور ۱۳۹۵

لیفان ایکس ۶۰ کراس اووری است که حدودا ۳ سال از حضور آن در ایران می گذرد. این خودرو به دلیل کمبود گزینه های SUV صفر کیلومتر در زمان عرضه و همچنین قیمت مناسب توانست فروش نسبتا خوبی را تجربه کند یکی از انتقاداتی و انتظاراتی که خریداران این خودرو داشتند استفاده از گیربکس دنده ای در آن بود و لذا این موضوع کرمان موتوری ها را برآن داشت که به فکر استفاده از گیربکس اتوماتیک برای ایکس ۶۰ بیفتند. و لذا در این راستا ایکس ۶۰ را با گیربکس اتوماتیک CVT راهی بازار شد.

فرصتی دست داد تا هم زمان با عرضه مدل اتوماتیک ایکس ۶۰ به بازار آن را بررسی کنیم.

نمای خارجی

نمای خارجی ایکس ۶۰ اتوماتیک با نوع دنده ای آن هیچگونه تغییری وجود ندارد و تشخیص نوع دنده ای با مدل اتوماتیک در نمای ظاهری شاید برای خیلی از هموطنان مشکل باشد و تنها اگر خیلی دقیق به نوشته های روی خودرو دقت کنید می توانید عبارت CVT را ببینید تا متوجه شوید این خودرو اتوماتیک است.

نمای داخلی

با ورود به خودرو اولین تغییری که نسبت به قبل احساس می شود وجود گیربکس اتوماتیک و مانیتور در کنسول جلو است .در وسط داشبورد یک مانیتور بزرگ لمسی با قابلیت های پخش DVD، رهیاب GPS و اتصال به بلوتوث قرار گرفته است که تغییر مثبتی نسبت به مدل فعلی است. همچنین دوربین عقب آپشن دیگری است که به این خودرو اضافه شده است.

لیفان قصد داشت حداقل ها را در این خودرو رعایت کند صندلی ها و رو دری ها با چرم مصنوعی دوخته و تزئین شده اند و جنس داشبورد نیز از مواد نرم و براق است. کیلومتر شماره به صورت دیجیتالی است و با وجود اینکه از نظر زیبایی چندان بد به نظر نمی رسد اما راننده نیاز به دقت بیشتری برای خواندن سرعت دارد سایر جزئیات کابین تغییرات چندانی نسبت به مدل فعلی نداشته اند و همان طرح کابین قبلی حفظ شده است.

قابلیت های فنی

موتور این خودرو همان موتور ۱۷۹۴سی سی لیفان است .این موتور که با همکاری ریکاردو انگلستان طراحی شده است، توانایی تولید ۱۳۱ اسب بخار در دور موتور ۶۰۰۰ دور بر دقیقه و گشتاور ۱۶۸ نیوتن متر در دور موتور ۴۲۰۰ دور بر دقیقه را دارد

قطعا مهمترین تغییر این خودرو در مدل جدید تغییر گیربکس آن و استفاده از گیربکس CVT است که قابلیت تبدیل به صورت دستی دارد.

آزمایش فنی

با توجه به عایق بندی نسبتا مناسب نفوذ صدا به داخل کم است. حین رانندگی فرمان خودرو تیز است و حس خاصی را به راننده منتقل نمی کند. ولی به دلیل استفاده از گیربکس CVT حرکت اولیه خودرو به کندی انجام می شود که این موضوع با افزایش دور موتور بهبود می یابد ولی به هیچ عنوان نباید از لیفان ایکس ۶۰ توقع یک شتاب بالا را داشته باشید. خودرو در ترمزگیری شدید واکنش خوبی نشان می دهد و می توان به آن اعتماد کرد.

به دلیل استفاده از آینه های بزرگ دیدتان به اطراف خوب است و ازلحاظ تسلط به رانندگی نیز اوضاع بد نیست .همچنین استفاده از دوربین عقب در نوع اتوماتیک کمک زیادی برای پارک می کند. لیفان ایکس ۶۰ را بایدخودرویی دانست که در موارد شهری و یا جاده های آسفالت می تواند نیاز های شما را برآورده کند ولی از این خودرو نمی توانید توقع آفرود سواری داشته باشید.

این کراس اوور چینی در زمینه تجهیزات کامل است و در این مورد از لیست بلند بالایی سود می برد از تجهیزات استفاده شده در این خودرو می توان به سان روف، فرمان تلسکوپی، رینگ ۱۶ اینچ آلومینیومی، آینه برقی، کولر و تهویه مطبوع، ، ایربگ راننده و سرنشین جلو، پوشش کرکره ای صندوق عقب، سنسور دنده عقب، ترمزABS و EBD، قفل کودک، دماسنج نشان دهنده دمای بیرون، چراغ سوم ترمز، باربند سقف، خروجی پاور ۱۲ ولت داخل کنسول، شیشه بالابر برقی، چراغ مه شکن جلو و عقب، برف پاک کن عقب، درب باز کن صندوق و باک از داخل، گرمکن شیشه عقب، کنترل سیستم پخش روی غربیلک فرمان، تنظیم نور صفحه کیلومتر، قفل مرکزی و سیستم ضد سرقت، سرعت سنج دیجیتالی، صندلی قابل تنظیم سرنشینان جلو در ۴ جهت، چراغ راهنما روی آینه، صندلی عقب تاشو، صندلی چرمی، سنسور نور جهت روشن شدن اتوماتیک چراغ ها، دوربین دنده عقب، سیستم پخش DVD با ۶ بلندگو اشاره کرد.

در پایان نقاط ضعف و قوت این خودرو به صورت فهرست وار ارائه می شود.

نقاط ضعف:

عدم وجود تغییرات ظاهری نوع اتوماتیک نسبت به نوع معمولی


حرکت کند در شتاب گیری اولیه

نقاط قوت:

کیفیت مناسب تجهیزات نسبت به مبلغ پرداختی


استفاده از آپشن های کامل


فضای مناسب برای سرنشین


صندوق بار مناسب و جادار

منبع:ایران جیب